Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1551. Stała tu wówczas świątynia drewniana, wzniesiona staraniem ówczesnego starosty chełmskiego i jednoczesnie właścicierla Uhruska Mikołaja Uhrowieckiego. Około roku 1575 zamieniono świątynię na zbór ewangelicki przez kasztelana chełmskiego Mikołaja Sienickiego. Zwrócona katolikom około roku 1635 i odrestaurowana staraniem starosty chełmskiego Jana Tomasza Krzywczyckiego.
Po spaleniu około roku1675, wzniesiono obecną świątynię, którą ukończono w roku 1678, konsekrowano w 1725, w 1728 do nawy kościoła po stronie północnej dobudowano kaplicę jako mauzoleum rodzinne z fundacji Barbary z Podoskich Dłużewskiej.
Pierwotnie utrzymana w stylu póżnego renesansu, dopiero po kolejnym pożarze w roku 1804 i obrabowaniu w 1812, kościół gruntownie odrestaurowano w roku 1837 - w duchu późnego klasycyzmy, z podwyższeniem murów i zatarciu wcześniejszych cech stylowych. Z tego też czasu pochodzi fasada zachodnia kościoła.
Kolejne prace remontowo-budowlane przeprowadzono w roku 1949 i 1954 kiedy to kościół powiększono przez dobudowanie symetrycznie od południa drugiej zakrystii i kaplicy oraz od zachodu kruchty.
Wnętrze świątyni wypełnione wspaniałymi obrazami i rzeźbami. Na szczególną uwagę zasługują: obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVII w., również siedemnastowieczny obraz przedstawiający św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem.
W kościele znajdują się również rzeźby: Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej i głowa św. Jana Chrzciciela - obie z XVII w., a także krucyfiks z XVIII w. wykonany w warsztacie wybitnego przedstawiciela środowiska lwowskiego w okresie rokoka, rzeźbiarza i architekta - Macieja Polejowskiego.
Przy kościele murowana dzwonnica z XIX w.
